Nadja Verhulst

Glas is mijn taal. Een fluisterende, breekbare kracht waarin ik verhalen vorm geef die vaak geen woorden vinden. Sinds 2014, na een kantelmoment in mijn leven, is het werken met glas mijn manier geworden om te helen, te voelen en te verbinden.
​
Mijn werken vertrekken vanuit emotie. Wat fragiel is, krijgt ruimte. Wat stroomt, wordt gevangen. Ik werk intuïtief en met aandacht, vaak aan de vlam (lampworking), maar ook met technieken zoals pâte de verre, casting en assemblage. Elk werk is een zoektocht naar balans tussen licht en schaduw, tussen kwetsbaarheid en kracht.

De natuur is een belangrijke bron van inspiratie – niet als decor, maar als spiegel. In stroming, stilte, groei en verval herken ik iets wat ook in mij leeft. Ik probeer die essentie voelbaar te maken in glas: transparant, maar gelaagd. Breekbaar, maar veerkrachtig.   Of het nu gaat om een zwevende installatie, een sculpturaal object of een draagbaar juweel, ik wil werelden openen waarin ruimte is voor herinnering, verwondering en vertraging. Mijn werk nodigt uit om te kijken, maar ook om stil te staan.